Charles Catteau werd geboren op 26 januari 1880 in het Franse Douai, als zoon van een Belgische vader en een Franse moeder. Al op jonge leeftijd was hij gefascineerd door de wereld van de kunst en volgde hij lessen aan de academie. Zijn passie voor keramiek leidde hem naar de prestigieuze Ecole nationale de Céramique de Sèvres, waar hij in 1903 afstudeerde als ingenieur-keramist. Daar, in de sfeer van creativiteit en verfijning, ontwikkelde hij zijn technische en artistieke talenten verder aan de Manufacture nationale de Porcelaine de Sèvres.

Tussen 1904 en 1906 bracht het leven hem naar Nymphenburg, nabij München. Daar, te midden van weelderige Jugendstil en Franse art nouveau, vond hij nieuwe inspiratie. Het was ook in deze periode dat hij verliefd werd op en trouwde met Thusnelde Sauter, wat zijn leven een nieuwe wending gaf. Zijn avontuurlijke geest trok echter verder: eind 1906 werd hij door de aardewerkfabriek Boch weggeplukt uit Nymphenburg, met de belofte van een nieuwe uitdaging. Catteau verhuisde met zijn gezin naar La Louvière, waar hij een jaar later het hoofd werd van het Atelier de Fantaisie, de afdeling voor decoratie die hij tot 1948 met verbeeldingskracht en precisie zou leiden. Daarnaast wijdde hij zich aan het onderwijzen van keramisten, glasblazers en decorschilders aan de Ecole industrielle supérieure, waarmee hij zijn kennis en passie doorgaf aan een nieuwe generatie.

In 1910 ontving Catteau zijn eerste gouden medaille, een erkenning van zijn talent en vernieuwingsdrang. De Eerste Wereldoorlog bracht hem tijdelijk terug naar Frankrijk, maar na de wapenstilstand keerde hij terug naar La Louvière, vastberaden om zijn artistieke visie verder vorm te geven. In 1922 vond hij opnieuw geluk in de liefde en trouwde hij met Suzanne Rose Marie Delatre. Onder invloed van de art nouveau en later de art deco, vernieuwde hij bij Boch Frères de vormen, decoraties en glazuren, en gaf hij de firma een eigenzinnig en herkenbaar gezicht. Zijn werk werd in 1925 op een voetstuk geplaatst tijdens de Exposition internationale des Arts décoratifs et industriels modernes, waar zowel hij als Boch Frères werden gelauwerd voor hun uitmuntende creaties en visie.

Na een lange, vruchtbare carrière vol creativiteit en toewijding ging Catteau in 1946 met pensioen. Hij verhuisde vier jaar later naar Nice, waar hij tot zijn laatste dagen bleef schilderen, de passie in zijn hart onverminderd brandend. Zijn werk getuigde van een unieke gave: het vermogen om kunst te verweven met grootschalige productie, om schoonheid te creëren die zowel tijdloos als toegankelijk was. Zijn kenmerkende stempel op de vazen werd een geliefd teken, een commerciële troef die zijn nalatenschap nog lang zou dragen. Hoewel hij niet elk stuk persoonlijk maakte, hield hij toezicht op elk detail: de vormen, de kleuren, de samenstelling van de glazuren en het aardewerk. Zo schiep hij een kenmerkende stijl en werd hij met recht 'l'homme de Keramis' genoemd, de man die het gezicht van Boch Frères bepaalde en een blijvende indruk achterliet in de wereld van de keramiekkunst.

​